การศึกษาการนำทางในห้องปฏิบัติการเปลี่ยนไป สู่การจำลองในโลกจริง

วิจัยการนำทางในห้องแล็บสู่การค้นพบในสิ่งแวดล้อมจริง

เมื่อวันที่ 11 ตุลาคม 2567 รายงานข่าวด้านวิทยาศาสตร์เปิดเผยถึงการศึกษาการนำทางที่เคยเน้นในห้องแล็บเริ่มเปลี่ยนไปสู่การศึกษาในสิ่งแวดล้อมจริง โดยในอดีต นักวิจัยมักศึกษาแค่การนำทางบนหน้าจอคอมพิวเตอร์เพื่อลดเสียงรบกวนจากสภาพแวดล้อม ทำให้มองข้ามปัจจัยภายนอก เช่น ภูมิอากาศและสิ่งมีชีวิตรอบตัว แต่ผลวิจัยใหม่กลับชี้ว่าแนวทางนี้อาจไม่สะท้อนความเป็นจริง

ตัวอย่างหนึ่งคือ ชาว Evenki ที่เลี้ยงกวางเรนเดียร์ในไซบีเรีย ซึ่งใช้วิธีการนำทางด้วยการติดตามธรรมชาติรอบตัว เช่น ชื่อสถานที่ เส้นทางแม่น้ำ โดยไม่จำเป็นต้องพึ่งพาเครื่องมือ GPS ต่างจากคนในโลกตะวันตกที่พึ่งพาการนำทางด้วยแผนที่และ GPS เป็นหลัก

การศึกษาในสภาพแวดล้อมจริงเปิดมุมมองใหม่

นักวิจัยหลายคนรวมถึง Hugo Spiers จาก University College London เริ่มเห็นถึงข้อจำกัดของการศึกษาการนำทางในห้องแล็บ และมีการนำเทคโนโลยีใหม่อย่างเกม Sea Hero Quest ที่จำลองการนำทางผ่านสภาพแวดล้อมเสมือนจริง ช่วยให้ผู้เล่นจากกว่า 193 ประเทศสามารถนำทางผ่านโลกเสมือนได้ ทำให้นักวิจัยเข้าใจพฤติกรรมการนำทางในสภาพแวดล้อมต่าง ๆ มากขึ้น

อุตสาหกรรมความงามสู่ทางแยก: ความปลอดภัยและความยั่งยืนของส่วนผสม

อุตสาหกรรมความงามมุ่งสู่ความปลอดภัยของส่วนผสม

ในวันที่ 23 ตุลาคม 2567 รายงานใหม่จาก ChemFORWARD ซึ่งได้รับข้อมูลจากแบรนด์ชั้นนำอย่าง Sephora และ Ulta แสดงให้เห็นถึงความก้าวหน้าของอุตสาหกรรมความงามที่มุ่งมั่นปรับปรุงความปลอดภัยของส่วนผสม อย่างไรก็ตามยังคงมีปัญหาที่เกี่ยวข้องกับความโปร่งใสและความยั่งยืน รายงานได้เน้นถึงสารเคมีที่ยังไม่ได้รับการประเมินผลกระทบต่อสุขภาพและสิ่งแวดล้อมอย่างเต็มที่ ทำให้อุตสาหกรรมนี้ต้องพัฒนาอย่างต่อเนื่อง

ความก้าวหน้าในความปลอดภัยของส่วนผสมในผลิตภัณฑ์ความงาม

รายงาน Beauty & Personal Care Ingredient Intelligence ที่ทำการประเมินผลิตภัณฑ์กว่า 8,500 รายการ พบว่าร้อยละ 70 ของส่วนผสมในผลิตภัณฑ์ความงามได้รับการระบุด้านความปลอดภัยอย่างชัดเจน ซึ่งถือเป็นความก้าวหน้าในอุตสาหกรรมความงามที่มีมูลค่าถึง 100 พันล้านดอลลาร์ การเปลี่ยนแปลงนี้มาจากแบรนด์ชั้นนำเช่น Sephora, Ulta, The Honest Company และ Credo Beauty ซึ่งเข้าร่วมในโครงการ Know Better, Do Better (KBDB) เพื่อสนับสนุนความโปร่งใสและความปลอดภัยในผลิตภัณฑ์

เมื่อวันที่ 23 ตุลาคม 2567 วารสาร Public Library of Science (PLOS ONE) ได้รายงานผลการวิจัยล่าสุดเกี่ยวกับหมีขั้วโลก โดยระบุว่าการเปลี่ยนแปลงสภาพแวดล้อมในเขตอาร์กติกกำลังเพิ่มความเสี่ยงที่หมีขั้วโลกจะติดเชื้อโรคต่าง ๆ มากขึ้นกว่าช่วงสามทศวรรษที่ผ่านมา การศึกษานี้นำเสนอโดย Karyn Rode และ Caroline Van Hemert จากสำนักงานสำรวจทางธรณีวิทยาของสหรัฐฯ (U.S. Geological Survey) ซึ่งชี้ให้เห็นว่าการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศทำให้ไวรัส แบคทีเรีย และปรสิตมีโอกาสแพร่เชื้อไปยังสัตว์ป่าในเขตอาร์กติกมากขึ้น

การวิจัยครั้งนี้ได้ทำการตรวจสอบตัวอย่างเลือดของหมีขั้วโลกในทะเลชุคชี (Chukchi Sea) ระหว่างปี 1987–1994 และเปรียบเทียบกับตัวอย่างที่เก็บได้ระหว่างปี 2008-2017 โดยมุ่งเน้นการตรวจหาภูมิต้านทานต่อเชื้อโรค 6 ชนิด พบว่า 5 ใน 6 เชื้อโรคดังกล่าวมีการแพร่กระจายเพิ่มมากขึ้นในช่วงหลัง ได้แก่ ปรสิตที่ก่อให้เกิดโรคท็อกโซพลาสโมซิส (toxoplasmosis) และนีโอสโปโรซิส (neosporosis) แบคทีเรียที่ก่อให้เกิดโรคไข้กระต่าย (rabbit fever) และบรูเซลโลซิส (brucellosis) รวมถึงไวรัสโรคหัดสุนัข (canine distemper virus)

การเพิ่มขึ้นของเชื้อโรคเหล่านี้นับเป็นหนึ่งในความเปลี่ยนแปลงที่รวดเร็วที่สุดในเรื่องการสัมผัสเชื้อโรคที่เคยมีการรายงานในหมีขั้วโลก การศึกษานี้ยังชี้ให้เห็นถึงปัจจัยที่ทำให้ความเสี่ยงในการสัมผัสเชื้อโรคเพิ่มมากขึ้น ซึ่งรวมถึงปัจจัยทางด้านอาหารและเพศ พบว่าหมีขั้วโลกเพศเมียมีโอกาสสัมผัสกับเชื้อโรคมากกว่าเพศผู้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งหมีขั้วโลกเพศเมียที่ตั้งครรภ์มักจะหลบซ่อนตัวบนพื้นดินเพื่อเลี้ยงลูก ทำให้มีโอกาสสัมผัสกับเชื้อโรคที่มาจากสัตว์อื่น ๆ มากขึ้น

ในเขตอาร์กติกที่กำลังเผชิญกับภาวะโลกร้อนเร็วกว่าค่าเฉลี่ยทั่วโลกเกือบสี่เท่า การสูญเสียแหล่งที่อยู่อาศัยของหมีขั้วโลกซึ่งเป็นน้ำแข็งทะเล เป็นปัจจัยหนึ่งที่ทำให้โรคติดเชื้อต่าง ๆ กลายเป็นปัญหาที่ทวีความรุนแรงขึ้น ซึ่งไม่เพียงแต่ส่งผลกระทบต่อสัตว์ป่าเท่านั้น แต่ยังมีผลต่อชุมชนมนุษย์ที่อาศัยในเขตนี้ด้วย เนื่องจากบางกลุ่มในชุมชนดังกล่าวนิยมล่าหมีขั้วโลกเพื่อนำมาเป็นอาหาร และเชื้อโรคหลายชนิดที่พบในการศึกษานี้สามารถแพร่ระบาดสู่มนุษย์ได้