
เชียงราย, 15 สิงหาคม 2568 — มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลล้านนา (มทร.) วิทยาเขตเชียงราย ประกาศ “ปิดฉาก” กิจกรรมรับน้องทุกรูปแบบอย่างถาวร พร้อมขยับยุทธศาสตร์จัดการเชิงระบบ ตั้งคณะกรรมการสอบสวนข้อร้องเรียนและพิจารณา “ความรับผิดชอบร่วม” ของบุคลากรผู้กำกับดูแล หลังเกิดกระแสวิพากษ์วิจารณ์ในสังคมออนไลน์และข้อร้องเรียนอย่างเป็นทางการต่อ สำนักงานปลัดกระทรวงการอุดมศึกษา วิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม (สป.อว.) เกี่ยวกับพฤติกรรมที่เข้าข่ายใช้ความรุนแรง ข่มขู่ และนัดหมายทำกิจกรรมนอกเวลาของนักศึกษาบางกลุ่มในช่วงก่อนเปิดภาคการศึกษาใหม่ โดยฝั่งมหาวิทยาลัยตอกย้ำว่า “กรณีคลิป–ภาพ” ที่ถูกแชร์ซ้ำคือเหตุการณ์ก่อนประกาศงดรับน้อง และขณะนี้ได้เดินหน้ามาตรการเชิงวินัยและเชิงปฏิรูปควบคู่กัน
ตัวเลข–ข้อเท็จจริงที่ต้องจับตา
จากร้องเรียน 8 ก.ค. สู่คำสั่งยุติกิจกรรม 31 ก.ค.
เส้นเวลาที่ถูกจับตามองเริ่มจาก 8 กรกฎาคม 2568 เมื่อมีการร้องเรียนผ่านช่องทางอิเล็กทรอนิกส์ของ สป.อว. ให้ตรวจสอบและยุติกิจกรรมรับน้องระบบโซตัสของ มทร.ล้านนา เชียงราย โดยระบุพฤติกรรมที่เข้าข่ายความรุนแรงและเกินขอบเขต ทั้งการบังคับให้ออกกำลังกายหนัก การใช้วาจารุนแรง และการนัดหมายทำกิจกรรมนอกเวลาและนอกสถานที่ ซึ่งเป็น “พื้นที่มืด” ที่ยากต่อการควบคุมตามระเบียบมหาวิทยาลัยช่องทางร้องเรียนของ สป.อว.
ก่อนหนังสือร้องเรียนจะมาถึงมหาวิทยาลัยอย่างเป็นทางการ (1 ส.ค. 68) ผู้ปกครองและนักศึกษาบางส่วนได้เข้าพบผู้บริหารเมื่อ 29 ก.ค. 68 เพื่อแจ้งข้อกังวลคล้ายกัน จากนั้นใน 31 กรกฎาคม 2568 เวลา 16:14 น. มทร.ล้านนา เชียงราย ออกประกาศ “งดจัดกิจกรรมรับน้องนักศึกษาใหม่ทุกรูปแบบ ทั้งภายในและภายนอกมหาวิทยาลัย ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป” โดยเผยแพร่ผ่านเพจทางการของวิทยาเขต และต่อมาถูกสื่อท้องถิ่นนำไปเผยแพร่ต่อเนื่อง ยืนยัน “ยุติทุกกิจกรรมรับน้อง” เพื่อป้องกันผลกระทบต่อนักศึกษา บุคลากร และภาพลักษณ์องค์กร พร้อมแจ้งให้ทุกหน่วย–ทุกคณะถือปฏิบัติอย่างเคร่งครัด
แม้ประกาศดังกล่าวจะมีผลบังคับใช้แล้ว กระนั้นเมื่อ 1 ส.ค. มหาวิทยาลัยได้รับหนังสือจาก สป.อว. พร้อมหลักฐานภาพถ่ายประกอบ ทำให้จำเป็นต้องตั้ง “คณะกรรมการสอบสวนและติดตามข้อร้องเรียน” ชุดที่สอง เพื่อทำความจริงให้กระจ่างในรายละเอียดเชิงพฤติกรรมของผู้เกี่ยวข้อง และเพื่อกำหนดมาตรการเชิงวินัย–เชิงระบบที่ครอบคลุมกว่าเดิม โดยการประชุมพิจารณาเกิดขึ้นใน 14 ส.ค. ซึ่งเป็นวันเดียวกับที่ฝ่ายบริหารชี้แจงภาพรวมต่อสาธารณะ
ภาพที่สังคมเห็น คลิป–ภาพพฤติกรรมที่ข้ามเส้น และแรงสั่นสะเทือนของ “โซตัส”
บนโซเชียลมีเดีย มีการเผยแพร่ภาพ–คำบรรยายถึงพฤติกรรมที่เข้าข่ายไม่เหมาะสม ทั้งการให้ “วิดพื้นด้วยกำหมัด”, บังคับให้ “หมอบ–คลาน–กลิ้ง” การตะคอกดุด่า ใช้วาจารุนแรง และกดดันให้น้องปี 1 ทำกิจกรรมที่ไม่อยู่ในกรอบเวลามหาวิทยาลัย ตลอดจนข้อกล่าวหาเรื่อง “บังคับดื่มสุรา” เพื่อ “ทดสอบความอดทน” สะท้อนวัฒนธรรมโซตัสในบางวงการที่ยังคงตีความ “ความผูกพัน” ด้วยวิธีการกดทับรุ่นน้องมากกว่าการโอบอุ้ม ซึ่งถูกสังคมตั้งคำถามอย่างกว้างขวางว่าถูกต้องตามยุคสมัยหรือไม่ มีเพจภาคประชาชนรวบรวมข้อมูลและภาพจากเหตุการณ์ที่อ้างว่าเกิดในปีการศึกษา 2568 ที่เชียงราย
ขณะเดียวกัน เว็บไซต์–เพจทางการของระบบรับนักศึกษาใหม่ของ มทร.ล้านนา ในส่วนกลาง ระบุแนวทางกิจกรรมปรับพื้นฐานเตรียมความพร้อมที่มีคำชี้แจงเชิงนโยบาย “รักน้องสร้างสรรค์ NoS NoL” ในบางวิทยาเขต สะท้อนทิศทางของมหาวิทยาลัยแม่ที่ต้องการกำกับกิจกรรมนิสิต–นักศึกษาให้อยู่ในกรอบที่ปลอดภัยและสร้างสรรค์ แต่การนำไปสู่การปฏิบัติในบางพื้นที่ยังมี “หลุม” ที่ต้องอุดให้สนิทด้วยมาตรการเชิงระบบ
มาตรการของมหาวิทยาลัยลงโทษเชิงวินัย ยุติรับน้องถาวรพร้อมชง “ความรับผิดชอบร่วม” ของผู้กำกับดูแล
มาตรการเชิงวินัยต่อผู้กระทำฝ่ายบริหารยืนยันว่ากลุ่มนักศึกษารุ่นพี่ที่เกี่ยวข้องถูก “ภาคทัณฑ์” และกำหนดทำกิจกรรมบำเพ็ญประโยชน์ โดยจะมีคำสั่งเป็นลายลักษณ์อักษร พร้อมหลักเกณฑ์ประเมินผล หากคะแนนวินัย–บำเพ็ญประโยชน์ไม่ถึงเกณฑ์ 50% อาจนำไปสู่ “พักการเรียน” ตามระเบียบ ทั้งนี้ กรณีนี้ไม่มีผู้บาดเจ็บสาหัส จึงยังไม่ถึงขั้น “ไล่ออก” อย่างที่เคยเกิดขึ้นในอดีต
คำสั่งเชิงระบบ: มหาวิทยาลัยประกาศ “ยุติกิจกรรมรับน้องถาวร” ทั้งหมด ไม่ว่าจะใช้ชื่อใด–จัดที่ใด–เวลาใด เพื่อปิดช่องว่างการตีความ และจะทบทวนกิจกรรม “ประชุมเชียร์–แข่งขัน” ที่มักเป็นแรงกดให้มีการนัดซ้อมนอกเวลา ซึ่งเป็น “บันไดขั้นแรก” ไปสู่พฤติกรรมเกินขอบเขต (ยืนยันจากประกาศทางการ 31 ก.ค. 2568) ความรับผิดชอบร่วมของผู้กำกับดูแล: คณะกรรมการสอบสวนชุดที่สองกำลังพิจารณาหลักเกณฑ์ใหม่ เพราะระเบียบเดิมยัง “ไม่เจาะจง” วิธีลงโทษอาจารย์–บุคลากรกรณีปล่อยปละละเลยให้เกิดการฝ่าฝืน แม้มีสัญญาณเตือนมาก่อน มาตรการใหม่จึงมุ่ง “แบ่งความรับผิดชอบ” ให้ชัดเจนว่า เมื่อมีนโยบายของสถาบันแล้ว ผู้กำกับดูแลต้องถือปฏิบัติจริง มิใช่เพียงแจ้งเป็นพิธี แล้วปล่อยให้วัฒนธรรมรุ่นพี่–รุ่นน้อง “ขยายผลนอกเวลา” จนยากควบคุม
ช่องทางร้องเรียน–คุ้มครองผู้เสียหาย มหาวิทยาลัยย้ำช่องทางรับร้องเรียนโดยตรงถึงผู้บริหารและผู้ดูแลวินัย ผ่านเพจทางการ–แบบฟอร์มออนไลน์ โดยจำกัดผู้เห็นข้อมูลเพื่อคุ้มครองผู้ร้องเรียนและป้องกันการบูลลี่ ซ้ำเติม ทั้งยังสอดคล้องกับช่องทางของ สป.อว. ซึ่งเป็น “ทางด่วน” ระดับกระทรวงเพื่อเรื่องร้องเรียนด้านวินัย–ความปลอดภัยในสถาบันอุดมศึกษา
ใคร “ได้–เสีย” อะไรบ้าง มองให้ลึกกว่าข่าว
นักศึกษาใหม่–ผู้ปกครอง สิ่งที่ได้คือ “หลักประกันเชิงนโยบาย” ว่ากิจกรรมเซนซิทีฟถูกยุติอย่างเบ็ดเสร็จ ผู้ปกครองจึงตัดสินใจได้ด้วยข้อมูลที่ชัดขึ้น ขณะที่ผู้ได้รับผลกระทบเดิมควรเข้าถึงการฟื้นฟูด้านจิตใจ–การเรียน เช่น โอนย้ายสาขา–ย้ายคณะ หรือแม้แต่ย้ายวิทยาเขตในเครือหากจำเป็น โดยมี “มือกลาง” จากส่วนกลางคอยอำนวยความสะดวก
นักศึกษารุ่นพี่–กิจกรรมชมรม ฝั่งที่เห็นด้วยกับโซตัสเชิงวินัย เพื่อยอมรับว่าการปลูกฝังค่านิยม–ความเป็นพี่น้องทำได้โดยไม่ต้องใช้ความรุนแรง มหาวิทยาลัยควรเปิดพื้นที่กิจกรรมสร้างสรรค์ทดแทน เช่น โครงงานบริการสังคม Hackathon ทักษะอาชีพ หรือ Service Learning ที่ให้เครดิตพัฒนาความเป็นผู้นำอย่างเป็นรูปธรรม
มหาวิทยาลัย–บุคลากร ระยะสั้นอาจต้องเผชิญแรงเสียดทานจากศิษย์เก่าบางส่วน แต่ระยะยาวคือ “แบรนด์ความปลอดภัย” ที่แข็งแรงขึ้น การยืนบนมาตรฐานวินัย–ความปลอดภัยที่ตรวจสอบได้คือสินทรัพย์เชิงความเชื่อมั่นของสถาบัน
เสียงของผู้เกี่ยวข้อง โซตัส “สร้างคน” หรือ “ทำร้ายคน”
จากการสังเคราะห์ความคิดเห็นในพื้นที่สาธารณะ พบ “สองขั้ว” ที่ยืนคนละฟากต่อระบบโซตัส
ข้อเท็จจริงสำคัญคือ มทร.ล้านนา เชียงราย เลือก “ตัดไฟต้นลม” ด้วยคำสั่งยุติรับน้องถาวร ลดพื้นที่ตีความ และโยกน้ำหนักการสร้างวัฒนธรรมองค์กรไปที่กิจกรรมเสริมสร้างคุณภาพ–ความปลอดภัยแทน (ยืนยันด้วยประกาศ 31 ก.ค.)
แกนหลักของการปฏิรูปนโยบาย–กระบวนการ–คน
นโยบายประกาศยุติรับน้องถาวร คือเส้นแดงที่ชัดเจน ลด “เขตเทา” ของกิจกรรมที่มักไหลลื่นออกนอกเวลา–นอกพื้นที่
กระบวนการ ระบบรับเรื่องร้องเรียนต้องเร็ว–ปลอดภัย–คุ้มครองผู้ร้อง โดยมี SLA กำกับเวลา และแดชบอร์ดความคืบหน้าแบบเปิดเผย (เท่าที่กฎหมายข้อมูลส่วนบุคคลอนุญาต) การทำงานประสานกับช่องทางของ สป.อว. จะยิ่งเพิ่มแรงกดดันเชิงบวกให้เกิดผลลัพธ์จริง
คนพัฒนาบทบาท “Advisor–Mentor” ของอาจารย์ที่ดูแลกิจกรรม เปลี่ยนจาก “อนุญาตแบบเป็นพิธี” เป็น “กำกับแบบมีหลักฐาน” เช่น แผนกิจกรรมที่มี Risk Assessment, รายงานหลังจบกิจกรรม, และการสุ่มตรวจนอกเวลา หากพบฝ่าฝืนต้องมี “โครงสร้างโทษ” ที่ชัดสำหรับทั้งนักศึกษาและผู้กำกับดูแล
เช็คพอยต์สำหรับการติดตามผล (90–180 วัน)
จาก “ยุติรับน้อง” สู่ “วัฒนธรรมความปลอดภัยที่พิสูจน์ได้”
กรณี มทร.ล้านนา เชียงราย ชี้ชัดว่าการ “ประกาศยุติ” เพียงอย่างเดียวไม่พอ หากไม่ตามด้วย “ระบบรับผิดชอบร่วม” และ “กลไกบังคับใช้” ที่ทำงานจริง การตั้งคณะกรรมการสอบสวนรอบสอง–การกำหนดโทษเชิงวินัย–การออกแบบกิจกรรมสร้างสรรค์ทดแทน และการเชื่อมช่องทางร้องเรียนระดับมหาวิทยาลัย–ระดับกระทรวง คือสี่เสาหลักของการเปลี่ยนผ่าน
ท้ายที่สุด การปฏิรูปวัฒนธรรมองค์กรไม่ใช่เรื่องวันเดียว แต่คือ “ระยะทาง” ที่ต้องเดินต่อเนื่อง สิ่งที่มหาวิทยาลัยทำในวันนี้—ยุติรับน้องถาวร–โยกน้ำหนักไปที่ความปลอดภัย–ความสมัครใจ–ความรับผิดชอบ—คือสัญญาณบวกต่อสังคมอุดมศึกษาไทย และคือคำตอบที่ผู้ปกครอง–นักศึกษา–ผู้เสียหาย ควรได้รับมาตั้งแต่แรกเริ่ม
เครดิตภาพและข้อมูลจาก :
Copyright © 2023 by G Good Media Co., LTD. & Nakhon Chiang Rai News. All Rights Reserved.