เวียงแก่น อำเภอห่างไกลที่สุดของเชียงรายกับประชากรหลากหลายชาติพันธุ์

อำเภอเวียงแก่นตั้งอยู่ห่างจากตัวจังหวัดเชียงรายกว่า 139 กิโลเมตร ประกอบด้วย 5 ตำบล 44 หมู่บ้าน และ 4 องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น (อปท.) มีประชากรประมาณ 37,284 คน ในจำนวนนี้เป็นกลุ่มชาติพันธุ์รวม 9 กลุ่ม ได้แก่ คนพื้นเมือง ม้ง เมี่ยน จีนฮ่อ ไทยใหญ่ อาข่า ไทยลื้อ ขมุ และลาว

ชุมชนส่วนใหญ่ประกอบอาชีพเกษตรกรรม ได้แก่ ทำไร่ ทำสวน และรับจ้างทั่วไป ความห่างไกลของพื้นที่ส่งผลให้ประชาชนเข้าถึงบริการภาครัฐได้ยาก การจัดกิจกรรมจังหวัดเคลื่อนที่จึงเป็นหนึ่งในกลยุทธ์สำคัญที่ช่วยลดช่องว่างการพัฒนาและสร้างโอกาสในการเข้าถึงสิทธิขั้นพื้นฐาน

วิเคราะห์แนวโน้มการพัฒนาและผลกระทบเชิงพื้นที่

การออกหน่วยให้บริการในพื้นที่ห่างไกลของจังหวัดเชียงรายในครั้งนี้สะท้อนถึงนโยบาย “ไม่ทิ้งใครไว้ข้างหลัง” อย่างเป็นรูปธรรม โดยมุ่งเน้นการพัฒนาท้องถิ่นอย่างทั่วถึง และลดความเหลื่อมล้ำทางเศรษฐกิจ สังคม และสาธารณสุขในพื้นที่ชายขอบ

กิจกรรมดังกล่าวยังมีผลต่อการเสริมสร้างศรัทธาและความร่วมมือระหว่างภาครัฐกับประชาชน ซึ่งเป็นกลไกสำคัญในการพัฒนาแบบมีส่วนร่วม โดยเฉพาะในพื้นที่ที่มีความหลากหลายทางชาติพันธุ์และวัฒนธรรม ซึ่งต้องการรูปแบบการพัฒนาที่เหมาะสมกับบริบทพื้นที่

สถิติที่เกี่ยวข้องและแหล่งข้อมูล

จากข้อมูลของสำนักงานสถิติแห่งชาติ (2567) ระบุว่า จังหวัดเชียงรายมีประชากรทั้งหมดประมาณ 1.28 ล้านคน โดยกว่า 70% อาศัยในพื้นที่ชนบท และมีอำเภอที่อยู่ในพื้นที่ห่างไกลจากตัวเมืองกว่า 5 อำเภอ รวมทั้งเวียงแก่น

ข้อมูลจากสำนักงานพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์จังหวัดเชียงราย ระบุว่า ในปี 2567 มีครัวเรือนผู้มีรายได้น้อยที่ขึ้นทะเบียนรับความช่วยเหลือกว่า 36,000 ครัวเรือน โดยเวียงแก่นจัดอยู่ใน 5 อำเภอที่มีอัตราผู้มีรายได้น้อยสูงสุดของจังหวัด

ขณะที่ข้อมูลจากกรมอนามัย (2567) ชี้ว่ามีผู้ป่วยติดเตียงในพื้นที่จังหวัดเชียงรายมากกว่า 2,800 ราย โดยกระจุกตัวอยู่ในอำเภอชายขอบซึ่งเข้าถึงบริการด้านสุขภาพได้ยาก ดังนั้น การลงพื้นที่เยี่ยมบ้านจึงถือเป็นแนวทางสำคัญในการเข้าถึงกลุ่มเปราะบาง และเป็นต้นแบบการบริหารจัดการในเชิงพื้นที่แบบองค์รวม

กิจกรรม “หน่วยบำบัดทุกข์ บำรุงสุข สร้างรอยยิ้มให้กับประชาชน” ในครั้งนี้ จึงเป็นเครื่องยืนยันถึงความพยายามของจังหวัดเชียงรายในการเดินหน้าพัฒนาพื้นที่ห่างไกลให้มีความเท่าเทียมกับเมือง และเป็นจุดเริ่มต้นของการสร้างความเปลี่ยนแปลงเชิงบูรณาการในอนาคต.