เมื่อภาคการท่องเที่ยว รวมทั้งการค้าการลงทุน เป็นกลไกหนึ่งที่จะสามารถกระตุ้นเศรษฐกิจในภาพรวมของไทย จึงมีความจำเป็นที่จะต้องดึงดูดนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติ และส่งเสริมให้นักธุรกิจจากต่างประเทศซี่งมีศักยภาพด้านเศรษฐกิจในประเทศไทยสูง ได้รับความสะดวกยิ่งขึ้นในการเดินทางเข้าราชอาณาจักรเพื่อการท่องเที่ยว ทำงาน หรือการติดต่อธุรกิจระยะสั้น

อาศัยอำนาจตามความในมาตรา 5 วรรคหนึ่ง แห่งพระราชบัญญัติคนเข้าเมือง พ.ศ. 2522 ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยประกาศคณะรักษาความสงบแห่งชาติ ฉบับที่ 87/25657 เรื่อง การแก้ไขเพิ่มเติมผู้รักษาการตามกฎหมายที่เกี่ยวข้องกับอำนาจหน้าที่ของเจ้าพนักงานตำรวจ ลงวันที่ 10 กรกฎาคม พุทธศักราช 2557 และมาตรา 17 แห่งพระราชบัญญัติคนเข้าเมือง พ.ศ.2522 นายกรัฐมนตรี และรัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทย โดยความเห็นชอบของคณะรัฐมนตรีเมื่อวันที่ 28 พฤษภาคม พ.ศ. 2567 ออกประกาศไว้ ดังต่อไปนี้

ข้อ 1 ประกาศนี้ให้ใช้บังคับตั้งแต่วันที่ 15 กรกฎาคม พ.ศ. 2567 เป็นต้นไป

ข้อ 2 ให้กำหนดรายชื่อประเทศและดินแดนที่ผู้ถือหนังสือเดินทางหรือเอกสารใช้แทน หนังสือเดินทางซึ่งเข้ามาในราชอาณาจักรเป็นการชั่วคราวเพื่อการท่องเที่ยว ได้รับการยกเว้นการตรวจลงตรา และให้อยู่ในราชอาณาจักรได้ไม่เกินหกสิบวัน ดังนี้

1. สาธารณรัฐแอลเบเนีย
2. ราชรัฐอันดอรร์รา
3. เครือรัฐออสเตรเลีย
4. สาธารณรัฐออสเตรีย
5. ราชอาณาจักรบาห์เรน
6. ราชอาณาจักรเบลเยียม
7. ราชอาณาจักรภูฏาน
8. สหพันธ์สาธารณรัฐบราซิล
9. บรูไนดารุสซาลาม
10. สาธารณรัฐบัลแกเรีย
11. ราชอาณาจักรกัมพูชา
12. แคนาดา
13. สาธารณรัฐประชาชนจีน (รวมทั้งฮ่องกง มาเก๊า ไต้หวัน)
14. สาธารณรัฐโคลอมเบีย
15. สาธารณรัฐโครเอเชีย
16. สาธารณรัฐคิวบา
17. สาธารณรัฐไชปรัส
18. สาธารณรัฐเช็ก
19. ราชอาณาจักรเดนมาร์ก
20. เครือรัฐดอมินีกา
21. สาธารณรัฐโดมินิกัน
22. สาธารณรัฐเอกวาดอร์
23. สาธารณรัฐเอสโตเนีย
24. สาธารณรัฐฟีจี
25. สาธารณรัฐฟินแลนด์
26. สาธารณรัฐฝรั่งเศส
27. จอร์เจีย
28. สหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมนี
29. สาธารณรัฐกัวเตมาลา
30. สาธารณรัฐเฮลเลนิก
31. ฮังการี
32. สาธารณรัฐไอซ์แลนด์
33. สาธารณรัฐอินเดีย
34. สาธารณรัฐอินโดนีเชีย
35. ไอร์แลนด์
36. รัฐอิสราเอล
37. สาธารณรัฐอิตาลี
38. จาเมกา
39. ญี่ปุ่น
40. ราชอาณาจักรฮัชไมต์จอร์แดน
41. สาธารณรัฐคาซัคสถาน
42. สาธารณรัฐเกาหลี
43. สาธารณรัฐคอซอวอ
44. รัฐคูเวต
45. สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว
46. สาธารณรัฐสัตเวีย
47. ราชรัฐลิกเตนสไตน์
48. สาธารณรัฐลิทัวเนีย
49. ราชรัฐลักเชมเบิร์ก
50. มาเลเซีย
51. สาธารณรัฐมัลดีฟส์
52. สาธารณรัฐมอลตา
53. สาธารณรัฐมอริเชียส
54. สหรัฐเม็กซิโก
55. ราชรัฐโมนาโก
56. มองโกเลีย
57. ราชอาณาจักรโมร็อกโก
58. ราชอาณาจักรเนเธอร์แลนด์
59. นิวซีแลนด์
60. ราชอาณาจักรนอร์เวย์
61. รัฐสุลต่านโอมาน
62. สาธารณรัฐปานามา
63. รัฐเอกราชปาปัวนิวกินี
64. สาธารณรัฐเปรู
65. สาธารณรัฐฟิลิปปีนส์
66. สาธารณรัฐโปแลนด์
67. สาธารณรัฐโปรตุเกส
68. รัฐกาตาร์
69. โรมาเนีย
70. สหพันธรัฐรัสเซีย
71. สาธารณรัฐซานมารีโน
72. ราชอาณาจักรซาอุดีอาระเบีย
73. สาธารณรัฐสิงคโปร์
74. สาธารณรัฐสโลวัก
75. สาธารณรัฐสโลวีเนีย
76. สาธารณรัฐแอฟริกาใต้
77. ราชอาณาจักรสเปน
78. สาธารณรัฐสังคมนิยมประชาธิปไตยศรีลังกา
79. ราชอาณาจักรสวีเดน
80. สมาพันธรัฐสวิส
81. ราชอาณาจักรตองกา
82. สาธารณรัฐตรินิแดดและโตเบโก
83. สาธารณรัฐตุรกี
84. ยูเครน
85. สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์
86. สหราชอาณาจักร
87. สหรัฐอเมริกา
88. สาธารณรัฐโอเรียนทัลอุรุกวัย
89. สาธารณรัฐอุซเบกิสถาน
90. สาธารณรัฐสังคมนิยมเวียดนาม

ข้อ 3 ผู้ถือหนังสือเดินทางหรือเอกสารใช้แทนหนังสือเดินทางสัญชาติตามที่กำหนดไว้ในข้อ 2 ซึ่งจะเข้ามาในราชอาณาจักรเป็นการชั่วคราว เพื่อทำงานหรือติดต่อธุรกิจระยะสั้นตามที่กำหนดไว้ในประกาศกรมการจัดหางานว่าด้วยการกำหนดงานอันมีลักษณะจำเป็นหรือเร่งด่วนหรืองานเฉพาะกิจให้ได้รับการยกเว้นการตรวจลงตรา และให้อยู่ในราชอาณาจักรได้ไม่เกิน 60 วัน

ข้อ 4 ในกรณีที่คนต่างด้าวประสงค์จะขออยู่ในราชอาณาจักรเป็นการชั่วคราวต่อไปภายหลังจากที่ครบกำหนดเวลาอนุญาตตามประกาศนี้แล้ว ก่อนครบกำหนดเวลาอนุญาต ให้คนต่างด้าวดำเนินการยื่นขอขยายระยะเวลาอนุญาตตามที่สำนักงานตรวจคนเข้าเมืองกำหนด และให้พนักงานเจ้าหน้าที่ตามกฎหมายว่าด้วยคนเข้าเมืองประทับตราขยายระยะเวลาอนุญาตให้คนต่างด้าวอยู่ในราชอาณาจักรต่อไปได้อีกไม่เกิน 30 วัน